SEGUNDA SEMANA DE CONFINAMIENTO COVID-19

Segunda semana de confinamiento y todavía a ratos pienso que se trata de una pesadilla de la que me cuesta despertar, que ni en el peor de mis sueños hubiera imaginado un escenario como el que estamos viviendo, pero la realidad es que llevamos 16 días sin salir de casa.

Las rutinas cambian, el trabajo desde casa se va normalizando porque me acostumbro a la lentitud de las redes, pero no hace que deje de hacer mi trabajo. Intentamos hacer deporte, cocinar, leer, hablar y salir al balcón a aplaudir a nuestros héroes. Conectarnos con grupos familiares y de amigos por teleconferencia y hacer listas de cosas que queremos hacer cuando salgamos de esta situación.

Ha sido una semana con altibajos entre los cuatro miembros de la familia, menos mal que no a la vez, sino que cuando ha caído uno los otros le han ayudado y viceversa.

Dicen que estamos justo a la mitad del encierro y cada día cuenta como uno menos para poder salir, ya tenemos los armarios arreglados, hemos hecho limpieza de la casa y de mente y hemos podido pensar y aburrirnos, algo que hace dos semanas no nos podíamos ni imaginar.

No tenía tiempo para nada ni veía cuándo lo tendría cuando empezó el confinamiento y ahora parece que es todo lo que tengo...

Hoy por fin he podido hacer algo que no hacía desde hace mucho, tocar la guitarra y cantar en mi terraza al sol con mi hija, una canción adecuada para estos momentos, "Si arribem"  de Lluis Llach.

Feliz domingo.

Palma, 29 de marzo de 2020
Iliana Capllonch

Comentaris

Entrades populars d'aquest blog

XI Encuentro de Enfermedades Minoritarias y Discapacidad Menorca febrero 2024

UN COLEGIO OFICIAL O PROFESIONAL

GRATITUD